เส้นทางแห่งความสำเร็จของผู้มีชื่อเสียงส่วนใหญ่มิได้ปูด้วยกลีบกุหลาบ แต่สำหรับชาลี แชปลิน ตลอดรายทางที่ก้าวเดิน นอกจากจะขรุขระแล้ว ยังดารดาษด้วยขวากหนามแหลมคมที่พร้อมจะฉีกผิวเท้าออกเป็นริ้ว ๆ ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๔๓๒ ชาลี แชปลิน หรือ ชาร์ลส์ สเปนเซอร์ แชปลิน [Charles Spencer Chaplin] ลืมตาดูโลกในครอบครัวเล็ก ๆ แห่งกรุงลอนดอน แม่เป็นนักร้องและนางระบำ พ่อก็เป็นดาราละครที่มีชื่อเสียง แต่ติดเหล้างอมแงมและชอบใช้ความรุนแรง จนแม่ต้องขอแยกทางตั้งแต่เขายังจำความไม่ได้ ชาลีเติบโตมากับแม่ เห็นทั้งชีวิตที่รุ่งเรืองและร่วงโรยของแม่ โดยเฉพาะเมื่อแม่ล้มป่วยด้วยอาการเจ็บคออย่างรุนแรง จนไม่สามารถร้องเพลงได้ และที่สุดก็มีอาการทางประสาท ชีวิตวัยเด็กของเขาจึงทั้งระหกระเหิน ลุ่ม ๆ ดอน ๆ บางวันอดมื้อ กินมื้อ ผ่านชีวิตการเป็นเด็กในสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า เด็กส่งของ ลูกมือแม่ครัว คนงานเป่าหลอดแก้วในโรงงาน ฯลฯ แต่ดูเหมือนพ่อกับแม่จะถ่ายเทเลือดแห่งศิลปินไว้ให้เขาเต็มตัว จึงไม่มีงานใดที่เขาชื่นชอบเท่ากับการเป็นนักเต้นระบำสลับฉาก อันเป็นบันไดก้าวแรกสู่การแสดงละครเวทีเรื่อง “เชอล็อค โฮล์ม” บทเด็กส่งหนังสือพิมพ์ส่งตัวเขาให้โด่งดังในฐานะตัวตลกประจำคณะ มีโอกาสติดตามคณะละครไปตระเวนแสดงในปารีสและสหรัฐอเมริกา จนบริษัทหนังในสหรัฐฯ อย่าง คีย์สโตนทาบทามไปแสดงหนัง ถึงเวลานั้นก็ไม่มีอะไรฉุดรั้งชาลี แชปลินไว้ได้อีก เขากลายเป็น “สิ่งมหัศจรรย์ของโลกภาพยนตร์” ยิ่งเสียงหัวเราะของผู้ชมดังมากเท่าไร ก็หมายถึงเงินทองที่ไหลมาเทมา จากเด็กเกือบจะอนาถา กลายเป็นดาราที่เยื้องกายไปทางใด ก็คึกโครมราวกับเป็นบุคคลสำคัญของชาติ และทำสถิติได้รับจดหมายจากแฟน ๆ ๗๓ , ๐๐๐ ฉบับภายในเวลา ๔ วันSoundtrack : Sub Thai (ดูแล้ว)
.gif)
